ผมหันไปหาพี่ณีแล้วถามว่า
"ไปเจอผมตรงไหนเหรอครับ"
"มีคนพบเธอในป่าแล้วพามาส่ง เพราะพี่เป็นหมอประจำหมู่บ้าน ถ้าเธอจะไปดู ต้องรอให้เธอแข็งแรงกว่านี้ก่อนนะ ถ้ายังไง เธอพักกับพี่ที่นี่ได้เลยนะ จนกว่าจะแข็งแรง แล้วค่อยว่ากัน"
"ขอบคุณพี่ณีมากครับ" ผมขอบคุณพี่ณี แม้จะงงๆ และจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ลึกๆ ผมก็ดีใจที่ได้พักอยู่ใกล้คนสวยๆ แบบพี่ณี
พี่ณีและน้องพลอยพาผมเดินชมทั่วหมู่บ้าน ซึ่งไม่ได้ใหญ่มาก ขนาดกำลังดี ทุกคนยิ้มทักทายให้กัน แม้แต่ผมซึ่งเป็นคนแปลกหน้า ผมรู้สึกว่าที่นี่อบอุ่นมาก แต่ถ้าจะให้อยู่ที่นี่ตลอดไปก็คงไม่เอา ตลอดเวลาที่พาทัวร์ จะมีเด็กหญิงเด็กชายเดินมาหาและมองดูผมแบบแปลกๆ เสมอ ก็ผมเป็นคนแปลกหน้านี่นะ
"ณีๆๆ มานี่หน่อยเร็ว" เสียงเหมือนป้าคนหนึ่งดังขึ้น
"อะไรจ๊ะ ณีมาแล้วๆ" พี่ณีวิ่งเข้าไปหาป้าเจ้าของเสียง
"บัวหลานป้าน่ะ มันไม่สบาย ตัวร้อน หน้าตาซีดเซียว ช่วยไปดูมันหน่อยสิ"
"อ้อ จ้ะๆ ได้"
พี่ณีเดินเข้าไปในบ้านของป้าคนนั้น ซึ่งผมก็เลยต้องเดินเข้าไปด้วยแบบงงๆ ป้าเชิญพวกเราขึ้นบ้านไปยังห้องนอน ที่นั่นพบหญิงสาวที่ชื่อบัว นอนหน้าตาซีด เหงื่อออก ดูเหมือนเป็นไข้ อาการไม่ใช่เบาๆ
"เป็นเมื่อไหร่จ๊ะ นานหรือยัง และก่อนหน้าไปทำอะไรหรือกินอะไรมารึเปล่า" พี่ณีซักถาม
"เพิ่งเห็นไม่นานนี้เองนะ ไม่รู้เริ่มเป็นเมื่อไหร่ เมื่อเช้ายังดีๆ อยู่ ก่อนหน้าเห็นว่าไปเล่นในป่ามา อาจจะเจออะไรในป่ามาก็ไม่แน่ใจนะ"
"งั้นขอหมอตรวจร่างกายหน่อยนะ" พี่ณีขออนุญาตป้าและบัว ซึ่งนอนสลึมสลือ เบลอๆ แต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง
พี่ณีเปิดผ้าห่มออก ผมก็ตกใจอีกครั้ง เพราะบัวนอนใส่แต่ผ้าถุง ด้านบนเปลือยอีกแล้ว แต่ดูจากขนาดหน้าอกของบัวแล้วน่าจะอายุไม่ต่ำกว่า 13 แน่ๆ เพราะหน้าอกเริ่มเป็นเต้าแล้ว แถมดูสวยซะด้วย พี่ณีเอามือคลำๆ ตามเท้าขึ้นมาคล้ายกับจะหาอะไร เมื่อคลำขึ้นมาถึงหัวเข่า พี่ณีก็แกะปมผ้าถุงของบัวและเปิดมันออกมา เอาล่ะสิ ผมงี้หน้าชา หันหน้าหนีเป็นพิธีนิดหน่อย แล้วก็หันกลับมาดูอีก ใครจะไปอดทนไม่ดูได้ เพราะสิ่งที่เห็นก็คือสาววัยแรกรุ่นนอนเปลือยแบบนี้ เห็นทั้งนมทั้งจิ๋ม ซึ่งก็มีขนขึ้นบ้างแล้ว ด้วยความที่เธอนอนอยู่ ทำให้จิ๋มเธอโดนหนีบจนขึ้นพู เห็นร่องลึกชัดมาก เห็นขนอ่อนที่ขึ้นมาเลยทีเดียว ผมนั่งตัวแข็ง อย่างอื่นก็แข็ง พี่ณีจับขาบัวอ้าออกเล็กน้อย แล้วก็เห็นรอยแผลถลอกที่ต้นขา
"นี่ไงสาเหตุ" พี่ณีพูดขึ้น เหมือนคนไขคดีได้
"เป็นรอยบาดจากต้นไม้ ซึ่งคงติดพิษมาจากที่นี่" พี่ณีหันไปพูดกับป้า พร้อมชี้ให้ป้าดู
ส่วนผมน่ะหรือ สายตาผมเหมือนล็อคเข้าที่หว่างขาของบัวเลย แม้จะโดนจับอ้าขาออก แต่กลับจิ๋มของเธอก็ยังปิดแน่นสนิท ร่องลึกนั้นยังคงเท่าเดิม จรวดของผมแข็งจนต้องเอามือกดปิดไว้ก่อนมันจะโด่ขึ้นมา แต่ยิ่งกดยิ่งสู้ซะด้วย
"เดี๋ยวหนูต้องกลับไปเอายาที่บ้านก่อนนะคะ พลอย พาพี่บีเดินเที่ยวต่อละกัน พี่ไม่ว่างแล้ว... บี เดินเล่นกับพลอยไปก่อนนะ" พี่ณีหันไปบอกป้าและหันมาสั่งพลอยและผมตามลำดับ
จบคำพี่ณีลุกขึ้นมาและเดินออกจากห้องไป พลอยและผมลุกตามขึ้นมา แต่ผมต้องเอามือกุมเป้าตลอดเวลา เพราะมันยังแข็งไม่ยอมหยุดซักที ก่อนออกจากห้องผมยังหันไปดูบัวอีกแว๊บนึง เก็บภาพประทับใจไว้ซักหน่อย คิดว่าเดี๋ยวคืนนี้ถ้ามีโอกาสคงต้องปลดปล่อยหน่อยล่ะ
เมื่อออกมาหน้าบ้าน พี่ณีล่ำลาพวกเรากลับไป พลอยรับหน้าที่ไกด์ต่อทันที
"เดี๋ยวพลอยจะพาพี่ไปดูที่แม่น้ำนะ ไปมั๊ย" พลอยถามผม
"ไปสิ ที่ไหนน่าไปพาพี่ไปได้เลย" ผมตอบเธอ เธอยิ้มและกึ่งวิ่งกึ่งเดินนำผมไป
ผมเองซึ่งเดินในท่าที่ลำบาก เพราะเอามือกุมเป้า ก็พยามนึกอย่างอื่น คิดนั่นคิดนี่ไปเรื่อยเพื่อสงบสติอารมณ์ แต่ภาพความประทับใจในห้องเมื่อกี๊ก็ใช่จะลืมได้ง่ายๆ
"อ้าว!! อุ้ม อาม พี่ฟืน พี่กาณ" พลอยร้องทักตะโกน แล้วก็วิ่งไปหาคนกลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังเดินไปในทิศทางเดียวกับเราพอดี
